φλογηφόρος

-ον, Α

φλογοφόρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φλόξ, φλογός + -φόρος*. Το -η- τού τ., για μετρικούς λόγους, προς αποφυγή τών αλλεπάλληλων βραχειών συλλαβών].